Waarschijnlijk is het niet voor iedereen makkelijk te lezen met wat of hoe ik schrijf. Omgekeerd heb ik dat ook met het meeste van wat ik van een ander lees, maar met dit verschil dat dit voor u wellicht een uitzondering is omdat u tot de ,,meesten’’ behoort en voor mij het dagelijks vertalen naar mijn denkwijze is met wat ik lees als zijnde iemand van een minderheid. Het is enigszins vergelijkbaar met de dominerende Engelstaligen die geen moeite doet en hoeft te doen om zich verstaanbaar te maken terwijl een Nederlander de souplesse heeft zich aan te passen en kan proeven hoe heerlijk die talen allemaal zijn.
Het is èn democratisch èn een natuurwet dat de meerderheid bepaald en dus is een minderheid getraind in aanpassen, getraind in observeren en getraind in inventief om in het bestaande systeem een weg te vinden met dus altijd andere oplossingen. Het lijkt wat op de positie in een gezin tussen de oudste en die daarna komt als kind.

De groep van theoretici-analytici is in het eenzijdige schoolsysteem succesvol en vallen in de leidinggevende posities en de hoogste salarissen en de wereld is aan hun aangepast en anders maakt men dat wel zo. Daarom is onze maatschappij zo extreem en op alle vlakken mislukt.

Naar kleiner; er zijn veel boeken over groenteteelt, fruitteelt of over telen in het algemeen die in mijn beleving uit statische gegevens bestaan waar het juist gaat om een complex en constant evenwicht zoekend iets. De natuur is één en al orde maar complex.
Ik heb 7 jaar Land- en Tuinbouwonderwijs gehad en weet hoe de stof verenkelt was. Maar geluk dat de leerkrachten uit de praktijk zelf kwamen en er een geheel van maakten.

Maar ik zie dus geen noodzaak dat ik voortzet in de gangbare vorm van schrijven maar juist op vele mensen hun verzoek het op mijn (eigen)wijze doe. Niet beter maar slechts een aanvulling. Binnen de uitersten zit een grote groep mensen die van nature beide mogelijkheden hebben in een soort evenwicht en die moeten met de ene groep mee waarmee ze hun talenten tekort doen. Biodiversiteit is het thema van mijn leven en wil het behoeden en het gaat als een toon door alles wat ik ben. Ook de biodiversiteit dus binnen ons mensenras.
Iedereen is onmisbaar, elkeen doet er toe. Iedereen is een vlak van de kristal en samen zijn we de kristal.

Theoretisch kan je als schipper met het stuurwiel, kompas en kaart in de haven komen. Maar in de praktijk met een onverwachte sterke stroming, een storm of een ander schip in nood helpen, vereist omgaan met meerdere samengaande factoren. Men moet dus Schipperen.
In wat ik over de plantenwereld vertel wil ik uitnodigen te ,,schipperen’’ met planten. Groene vingers hebben heet dat.

Ruurd.