Gerst is dan het beste koorn en ik heb een mengsel van Norrbottnische rassen die in 6 weken van zaaien tot oogsten hun groeicirkel rond hebben.

Torebygg, dat is naakte gerst, Hallandtarwe, Nordisk Gråråg, Svedjeråg (oud zaad), kafloze haver en heel veel Kaukasiche totaal onbekende korensoorten waarvan het graan omgeven is door kaf net als spelt. Maar spelt is een relatief jong gewas en deze staan aan het begin. Zo is het Armeense graan Dika heel eiwitrijk met zachte glutensoorten en ideaal voor baksel en brood. Het is verwant aan kamut maar deze oorsprong is veel noordelijker en groeit in de Kaukasus op 2000 meter hoogte.

Maar een paar van deze koornsoorten kunnen niet tegen normaal voedselrijke grond. Maar het zijn soorten die totaal ongevoelig zijn voor iedere graanziekte.

Alles wat ik hier boven schreef heeft te maken dat ik met alles te vroeg begin. In Breezand had ik 100 meter van de Waddenzee en 5 km van de Noordzee al een eetbaar landschap met perziken, abrikozen, druiven, hazelnoten, walnoten,groente enz. Dat is nu 47 jaar geleden. En vanaf 1966 verzamelde ik landrassen van eetgewassen. Daarna zag ik het gemis aan eigen groenterassen voor de BD en toen ik die klaar had en dit vertelde als ik een lezing hield op Warmonderhof, had men belangsstelling maar daar bleef het bij en men kocht “schoon” zaad van de grote bedrijven waar een jaar niet chemische gespoten werd. Toen mee opgehouden en met de streekrassen verder gegaan.Maar vanaf het begin was ik bewust met biodiversiteit bezig terwijl de term nog niet gebruikt werd.