Koorn of koren is het gewas dat ons graan schenkt. Graan van granula, Latijn voor korrel. Dus als we het hebben over een graankorrel is dat tweemaal-dito-hetzelfde. Koorn is de naam voor alle soorten als gerst, haver, tarwe, rogge, enz. Maar vaak wordt in het taalgebruik bedoeld; het plaatselijke belangrijkste gewas en produkt. Met korn bedoelt de Duitser rogge, de Fries en Zweed denken met koarn, resp. korn aan gerst. De oude Zweedse naam is o.a. bjygg. In Noord-Amerika het weer maïs corn en de meeste Nederlanders die aan korenvelden denken zien tarwe voor zich. Het gewas graan noemen is dus zoiets als een vleeskoe een biefstuk noemen.

Door de jaren heen heb ik veel partikuliere mensen en ook instellingen met raad en daad bijgestaan in het opzetten, vandaar het volgende:
Als iemand – opgegroeid in de stad – terug wilt naar dien wortels en “het beter wilt doen dan de boer” en na het lezen over een speciale teelt-wijze zich al direkt kundig denkt, en een elk zal dat horen. En dan vanzelfsprekend nog nooit graan gezaaid. Meestal wilt men eerst in volle zee zwemmen om daarna te leren droogzwemmen.

Je kan koorn willen telen omdat je het leuk vindt en zelf ben ik al 50 jaar betoverd door dit mooie gewas. Het maakt mijn verbindingbewust met hemel en aarde en alle kulturen. Het verleden en nu en toekomst. Maar bij de meeste aspirant-telers merk ik het afzetten op de boer. Die is zichtbaar en aanspreekbaar en niet allerlei instellingen en niet te vergeten het konsumentengedrag die hun als boer, als akkerbouwer en veehouder, in die ongemakkelijke positie dwingen. Zelf zag ik graag op het Binnenhof een standbeeld van De Boer.